CKNORWID

aaa4

-Niech cie Proznia pochlonie! - wrzasnal jej prosto w twarz, az kropelki sliny zostaly jej na

policzkach. Ramiona Miny, chociaz szczuple, byly umiesnione, ale mogl je calkowicie otoczyc

palcami i to zrobil, po czym [link widoczny dla zalogowanych]
scisnal mocno. Kiedy nie zareagowala, wzmocnil uscisk. - Niech cie

Proznia pochlonie, ty glupia, szpetna dziwko! Jak moglas?

Ogarnela go fala mdlosci, goraca i dreszczy. Odslonil zeby, zeby ja przestraszyc.

Nie wykonala zadnego ruchu, by sie od niego uwolnic, nawet kiedy ponownie nia potrzasnal. Ani kiedy wrzasnal, ani wtedy, kiedy klapnal zebami tak blisko jej szyi, ze poczul zapach jej mydla. Pod jej spojrzeniem zamienial sie w psa - tym wlasnie zostal. Tym byl.

-Zyjesz w barlogu! - rzucila mu w twarz, a kiedy ja puscil, przemowila ciszej: - Cokolwiek

miales pieknego, jest teraz zepsute lub brudne, a ty tarzasz sie w smieciach jak nierozumne zwierze.

Jednak ty przeciez masz rozum, Alaryku. Skamlasz mi tu o milosci, ale z tego, co widze, nie masz o

niej bladego pojecia. Znasz jedynie egotyzm i uzalanie sie nad soba. Nie wiem, jakim mezczyzna

byles, ale nie mam ochoty poznawac blizej tego, ktory stoi przede mna.

Puscil ja i sie odsunal. Zmierzyla go wzrokiem z szyderczym grymasem na twarzy.

-Nic dziwnego, ze cie zostawila.

Slowa trafily go jak strzala z luku; opadl na kolana. Czolem dotknal podlogi. Poczul bol, ale bylo to nic w porownaniu z cierpieniem rozrywajacym jego cialo.

Kiedy uniosl wzrok, Sluzebnicy nie bylo. Nie umial powiedziec, czy minela godzina czy caly dzien.

Przez okno wpadalo swiatlo slonca i oswietlalo to samo miejsce na dywanie, co zawsze, ale nic mu to

nie mowilo. Oparl glowe na dloniach, a gdy odsunal reke, byla pokryta zaschla krwia. Mdlosci minely,

przynajmniej na razie, chociaz miesnie nadal unieruchamial silny bol. Zoladek skurczyl mu sie z

glodu.